Laatste dagen

De laatste dagen zijn aangebroken. Zonder Merel ga ik verder, heel vreemd om na zo'n tijd elkaar opeens te laten gaan. Het is zo vanzelfsprekend de afgelopen weken dat we alles samen doen. Wat hebben we het heerlijk gehad samen. Maar als je alleen bent merk je meteen wel weer dat je veel meer aanspraak hebt, dat is dan weer voordelig. Dus zo vliegt mijn reis van Lombok naar Bali voorbij, door wat verhalen uit te wisselen met andere eenzame reizigers. Aangekomen in de haven van Bali, word ik weer van alle kanten bestormd door mannetjes die een taxirit aanbieden. Ik heb alleen al een shuttle bus betaald, ze zeggen dat die er alleen drie tot vier uur over doet. Achteraf doet hij er 1.5 uur over, even lang als de taxi erover zou hebben gedaan. Ze willen je gewoon erin luizen en zelf geld vangen. Als ik aankom bij mijn hostel, zitten er natuurlijk een paar Nederlandse meiden in de tuin. Echt overal kom je 'ze' hier tegen, maar hier mag ik zelf natuurlijk helemaal niks over zeggen als echte (Limburgse) kaaskop. Ik dump mijn spullen en trek mijn bikini aan. Op naar het strand, daar zijn de Zuid-Afrikaanse jongens. Achterop bij een lokale taxi brommer word ik afgezet bij een strandtent. Mijn gopro zat nog bij een van de jongens in de tas, dus haal die meteen even op. Gezellig om ze nu weer op Bali te zien. Daarna wandel ik richting een poolparty waar Tim, mijn vulkaan wandelmaatje, me voor heeft uitgenodigd. Onderweg hoor ik getoeter, het zijn onze buren van Lombok (en veel buren hadden we niet kan ik jullie vertellen). Wat een ontzettend toeval, zoveel toeristen hier en toch kom je dan bekenden tegen. Ik krijg een lift van het koppel en met z'n drieën op de scooter word ik bij de poolparty afgezet. Daar genieten Tim en ik van een drankje in het water en gaan er weer vrij snel vandoor om de zonsondergang op 't strand te zien. Daarna nog een hapje gegeten en zo vliegt de dag alweer voorbij. De volgende dag, en mijn echte laatste hele vakantiedag, maak ik een rit naar Ubud, de plek waar Merel en ik de eerste week logeerden. Ik ben de oorbel die Loet voor me heeft gemaakt daar vergeten en ze hebben hem gevonden. Ik reserveer weer een taxi brommer en ga samen met hem op pad. Na mijn oorbel opgehaald te hebben, krijg ik de chauffeur zover om met me mee te gaan shoppen. Gelukkig wist ik wat ik wil hebben en waar ik het ongeveer kan krijgen. Ik verricht een razendsnelle shop actie, en ben de nieuwe eigenaar van een handgemaakte lamp. De chauffeur zet me weer af in stadje waar ik logeer. Ik ga samen met mijn hostel genootje de ergens een koffietje drinken. Daarna ga ik naar het strand en plof in een zitzak met een lekkere koude kokosnoot. Ik neem een duik, wat nog best een ding is daar. De golven zijn zo sterk dat het lastig is om weer het water uit te komen. De jongen die naast me ligt vraagt of de duik lekker was. We raken aan de praat en na een tijdje stellen we ons aan elkaar voor. 'Luca' is allebei ons antwoord. Nou wat een toeval zeg, we hebben er heel hard om gelachen. Allebei hebben we dit nog nooit eerder meegemaakt. Maar dat kan natuurlijk met zo'n biseksuele naam. Tim sluit na zijn werkdag ook weer aan. We gaan nog samen een gado gado eten en daarna een Balinese massage halen voordat al mijn reisdagen beginnen. De dag erna is het zover, mijn eerste van de drie vluchten. Op het vliegveld nog wat gedoe om mijn nieuwe lichtgevende aanwinst mee te nemen, maar na wat omkoperij mag hij mee. Als ik aangekomen ben in Ho Chi Minh heb ik hele slechte WiFi verbinding, en kan ik heel moeilijk een taxi brommer bestellen. Ik wil het liefst met de brommer omdat het verkeer zo druk is dat je met de brommer twee keer zo snel bent omdat die overal tussendoor glipt. Een Vietnamees meisje help me en met haar familie zet ze me uiteindelijk af bij mijn taxi rit. Dan begint een fantastische rit door de stad. Het voelt heerlijk vertrouwd om weer terug te zijn. En überhaupt is het een fantastische stad om doorheen te rijden. Er is zoveel te zien en zoveel leven op straat. Maar vandaag is blijkbaar de 'Azië' voetbalcup, het is de finale: Indonesië - Vietnam. Iedereen is op straat en iedereen heeft zijn tv buiten gezet en er hangen overal grote schermen. Iedereen drinkt bier en is aan het schreeuwen en aanmoedigen. Ik dump snel mijn spullen in de homestay en ga snel weer de straat op, dit kan ik maar een keer meemaken. Ik schuif aan bij de buren, normaal verkopen ze zeevruchten en hebben ze niet echt een restaurant. Maar ze koken speciaal voor mij een zeevruchten gerecht. Ik bestel bier en deel het met de kinderen van de kokin en hun vrienden die naast me buiten aan het eten zijn. Van hun krijg ik weer vanalles van hun eten: varkensdarm en - staart, krab, een of andere gekke vogel. Ondertussen gaat de hele straat los en staan ze zelfs met pannendeksels te klepperen, want Vietnam heeft drie goals gemaakt. Er hangt een goede sfeer op straat. Na het fluitsignaal staat iedereen te dansen, springen en te proosten. Na dit feest ga ik snel naar huis, het is ondertussen al laat en ik moet nog mijn fietsdoos verder inpakken en afsluiten. Uitgeteld ga ik naar bed. De volgende ochtend heeft mijn host een lekker ontbijt gehaald, een lunchpakket samengesteld en drink ik mijn laatste heerlijke Vietnamese koffie. Op het vliegveld ontmoet ik een leuke Maleisische dame waarmee ik een tijd klets en zo vlieg de wachttijd voorbij. Ook mijn 10 uur wachttijd in Hong Kong vliegt voorbij. Ik merk alleen dat mijn voeten de airco toch wel koud vinden, dus dat wordt nog wat zo in Nederland. Ik heb alleen mijn teva's mee namelijk, ik denk toch dat ik maar op zijn geitenwollensoks met sokken in mijn sandalen moet gaan. Na de laatste lange vlucht land ik dan toch echt op eigen bodem. Het voelt zo raar om weer terug te zijn, het is niet meer hetzelfde als toen ik vertrok. Toch wel erg koud en het is nog pikke donker. Maar ook gaat er een nieuw hoofdstuk voor mij beginnen. Mijn liefste broertje komt me halen en samen sjouwen we door de kou met Jan tot de eindbestemming. Morgen staat het volgende avontuur staat alweer op de planning: verhuizen naar Maastricht! Lieve volgers, bedankt voor alle lieve bemoedigende berichten, tot het volgende avontuur dan maar weer. Want toen kwam er een olifant en die blies het verhaaltje uit.