Dag 17: Hoi An - Quang Ngai 114km

8 november 2019 - Quang Ngai, Vietnam

Gisteren hebben we een ontspannen dagje in Hoi An gehad, in het teken van: hoe gaan we verder met onze reis en lekker nieuwe gerechten uitproberen. Geslaagd dagje waarin we ook een trip naar Indonesië voor twee weken hebben geboekt, om onder andere te gaan surfen. Tevens hebben we de bekende gerechten van Hoi An in een lokaal restaurantje weten te kunnen proeven, cao lau en mi quang, maar hebben ook wat nieuwe kleine gerechtjes geproefd die een oud vrouwtje op straat aan het bereiden was. In de avond hebben we nog een kledingwinkel gevonden die mooie linnen kleding voor ons op maat heeft gemaakt, dus we staan er weer goed op!
Vandaag moeten we aan een serieuze afstand gaan beginnen. Als het goed is gaan we nu wel langs zee en krijgen we ook zee te zien. Er is weer een typhoon, genaamd Nakri (er wordt wel gezegd: zodra ze het een naam geven is het serieus..), op komst. Dus we gaan tempo maken om het epicentrum te ontwijken, gezien die precies op ons pad ligt. Onze host heeft speciaal voor ons een lokaal ontbijt gehaald! Na ons ontbijt gaan we direct de weg op en beginnen we aan de eerste kilometers, ze verlopen soepel. Wel hebben we continue het idee dat het weer kan omslaan, het voelt drukkend, winderig met een donkere hemel en de zee ziet er woest uit. Maar wonder boven wonder blijft het de hele dag droog. We fietsen langs een route aan zee, het oogt heel duinachtig. Wel bezaaid met schrikbarend veel afval, het lijkt wel alsof ze deze weg als afvaldump gebruiken. We fietsen door kleine dorpjes met marktjes, langs heel veel viskwekerijen (waarschijnlijk met garnaal) en de weg is aardig goed. Rondom de dorpjes in de duinen zijn er opvallend veel graven, soms wel honderden bij elkaar. Sommige heel oud, maar sommige heel nieuw met veel kleuren, het lijken net kleine tempeltjes. Dan houden we koffie pauze, de mensen zijn er wel erg in geïnteresseerd of we getrouwd zijn en hoe oud we zijn. Ze laten meerdere mannen aan ons zien en zeggen de leeftijd erbij. We gieteren ons koffietje naar binnen en zijn snel weg daar. De weg wordt al gauw slechter, veel kiezels, kuilen en modder. In een klein dorpje lopen opeens drie kittens op de weg, even met ze knuffelen maar dan toch maar achter laten. Een man gebaard dat we ze mogen meenemen, die gedachte heb ik eerder ook al gehad, maar is toch wel erg lastig. Op een gegeven moment houdt de slechte weg op. Op de kaart zien we dat er een pontje moet zijn naar een eiland aan de overkant. Er is wel een klein zandpad dus ik fiets daar in en Merel volgt me. Onderweg probeer ik te vragen waar het pontje is. De mensen wijzen maar wat, maar nergens een veerpont te zien. Dan maar terug, onderweg slipt Merel met de scooter vanwege het vele zand, maar gelukkig valt ze niet hard en trekken we samen de motor uit het zand. Als we weer terug bij de wegopbreking zijn, zien we direct de veerpont. Hij is aan de overkant dus we drinken nog wat bij de kade. Dan met het bootje naar de overkant samen met nog een paar andere scooters. We zijn blij dat we het gehaald hebben want het bootje zag er nogal gammel uit. Aan de andere kant van het eiland moeten we weer met een pontje. Deze keer zwaarder beladen en met meer stroming. Maar ook deze passage halen we ongeschonden. Het stuk wat we daarna moeten afleggen is vervelend: veel verkeer, veel getoeter, veel afval en weinig mooi uitzicht. We moeten maar even kijken hoe we de route kunnen aa passen om toch dit soort wegen meer te vermijden. Maar uiteindelijk hebben we binnen redelijke tijd ons hotel bereikt. Het ligt mooi aan een rivier en we krijgen de VIP suite met twee tweepersoonsbedden, een beetje overdreven maar wel lekker ruim. We maken onze voertuigen schoon en gaan voor een wandeling langs de rivier. Er zijn meerdere plekjes om te eten, maar een steekt er ver bovenuit qua populariteit. Het is er heel druk en bij binnenkomst liggen er allemaal vers gevangen en levende vissen, eerlijkgezegd vrij zeldzame vissen ook. We kiezen een vis uit die de barbecue op gaat en nog wat groeten en noodle gerecht met garnalen en inktvis. Het smaakt voortreffelijk. Wel worden we continue gestoord door vrouwen die komen bedelen. Opvallend, want nergens in Vietnam heb ik nog bedelaars gezien. Met een volle buik waggelen we weer terug naar ons hotel, bepalen een betere route voor morgen en gaan eens kijken of we in onze VIP kamer een leuke film kunnen kijken op de mega flatscreen tv.

Totaal aantal kilometers : 1368km

1 Reactie

  1. Ellen:
    8 november 2019
    hahaha...klinkt goed allemaal XXX