Dag 2: Hoa Binh - PuLuong 70 km

Als ik wakker word zie ik dat mijn telefoon nog maar 2% heeft. Dan kan ik niet beginnen met fietsen, want mijn navigatie zit op mijn telefoon. Dan nog maar even omdraaien en ons allebei nog een energie boost geven. Het is zonnig buiten en ik moet vandaag flink wat hoogte meters maken. Hopelijk vind ik een goed stevig ontbijt. Naast het hotel kan ik een stevige portie rijst krijgen. En dan maar op de pedalen! Na enkele kilometers begint het stijgen al, 10% omhoog. Ik had niet gedacht dat zit zo zwaar zou zijn, in de volle zon, ik kom amper aan de 10 km/uur. Het zweet gutst van mijn lijf. Na zo'n 5 kilometer kan ik de daling inzetten, wat heerlijk! Dan kom ik aan in een stadje, met echt tientallen sinasappel kraampjes, het lijkt het enige wat ze verkopen hier. Een mannetje gebaard met een partje sinasappel, ik fiets naar zijn kraampje. Echt heerlijk zo'n sappig partje. Ik denk dat hij vraagt waar ik heel ga, ik laat het op de kaart zien. Hij begint slinger bewegingen te maken en de hemel in te wijzen. Dit beloofd veel goeds. Ik koop twee sinaasappels van hem, ik kan niet teveel meenemen aan gewicht dat moet ik alleen maar omhoog sjouwen. Als ik het stadje uit fiets komt er een man naast me rijden, heel langzaam. Ik glimlach, dan wijst hij naar zijn schaamstreek en dan naar mij. Dacht het niet vriend, ik kijk hem heel boos aan. Gelukkig draait hij om. Ik had al niet zo'n hoge pet op van de mensen hier, ze zijn over het algemeen niet echt behulpzaam, vertellen hele verhalen aan je in het Vietnamees (volgens mij zie ik er alleen niet zo Vietnamees uit) en kijken dan gek dat je ze niet snapt. Maar deze kerel laat me echt even weer doen verbazen. Ik fiets maar gauw door, want ik moet voor 18.00 een slaapplek hebben, anders is het pikke donker.  Na het middaguur ga ik voor het eerst plassen, het zijn maar een paar druppels en het is super donker. Terwijl ik de hele tijd een vol gevoel heb van al het drinken. Dus probeer ik veel stops te maken onderweg, want ik merk dat mijn lichaam nog moet wennen aan de hitte en de inspanning. Dan gaat de grote beklimming beginnen. Na de eerste paar bochten ben ik al kapot. Stukken loop ik, dan fiets ik weer een stukje, dan drink ik wat in de schaduw. Ik ben nog niet op een achtste en ik moet echt langer pauze houden. Jeetje dit beloofd nog wat voor de rest. Ik ben nog niet eens op de helft van vandaag. Kom op Luc. Beetje bij beetje klim ik de berg op. Opeens denk ik dat ik het niet ga redden, ik kom amper 5 km/uur en het gaat 12% omhoog. Her en der maak ik een stop en als het te stijl is en mijn fiets bijna achterover klapt van het gewicht loop ik een stuk omhoog. Ook niet makkelijk met zoveel gewicht omhoog lopen. Ik hou meerdere keren pauze, ontmoet voor het eerst lieve mensen die me koud water geven (al boden ze me eerst bier en maiswijn aan) en werp mezelf met kleren en al in een waterval onderweg. Heerlijk verkoelend maar ik heb het al gauw weer bloedheet. Ik kom langs kleine boerderijtjes, koeien steken over en rennen met me mee, veel mensen en kinderen zwaaien. Ik fiets langs de rijstvelden, waar mensen aan het werk zijn, ossen rondlopen in de modder, en op straat laten ze de rijst drogen. Hoe zwaar de rit ook is, het is de mooiste omgeving die ik tot nu toe heb gezien, mooier dan mijn vorige fietstocht. Ik kijk mijn ogen uit. En dan eindelijk na zo'n 30 kilometer klimmen: de afdaling. Jammer genoeg is de afdaling niet zoals ik hem me had voorgesteld. In 4 kilometer daal ik het stuk af wat ik omhoog gefietst ben. Extreem stijl, en de weg bestaat eigenlijk niet, het zijn kuilen en kiezels. Waar ik gehoopt had met 40 km/uur naar beneden te gaan, ga ik nog geen 10 km/uur. Ik krijg kramp in mijn handen van het knijpen in de rem. Wat een held is mijn Jan, hij doorstaat dit allemaal zonder mankementen. Eenmaal beneden wordt het bijna donker en het is nog 15 kilometer naar mijn geplande stop. Ik denk dat ik het wel ga halen, maar weet dat er nog wat hoogtemeters aankomen. Dan opeens een bordje naar lakeview homestay, ik rij het pad op en maak een slaapgebaar als ik iemand aantref. Hij knikt 'ja'. Ik ben zo blij, de man laat het me later die avond nog een paar keer horen dat hij dat zo leuk vond. Het is een visserij en eendenhouder waarbij ik slaap. Mijn hutje is op het meer, op een soort vlonder gemaakt van bamboe, waarbij ik over bamboe paden heen moet lopen. Heel schattig. Samen met de host en zijn vrienden eet ik heerlijke vis en kip, die hij voor vis met de buurvrouw geruild heeft. Eindelijk iemand die een beetje Engels kan, hij heeft het geleerd van een gast die hier drie maanden bij hem heeft gewoond en geholpen. Het gezin van de host woont niet hier, maar 200 kilometer verderop. Hij ziet ze bijna nooit. Heel heftig om te horen. Ik krijg nog een kruidenthee van kruiden uit de tuin en ben zo kapot dat ik snel mijn drijvende hut ga opzoeken. Ik ga even opnieuw naar de route kijken. Want hoe prachtig ook, dit ga ik niet twee maanden volhouden.

Hoogtemeters vandaag: 2.424m

Totaal aantal kilometers: 143km