Dag 8: Ban Ve - Con Cuong 79km

De gastvrouw gaat in het dorp verderop ontbijt halen. Ondertussen wilt de gastheer wilt heel graag op mijn fiets fietsen. Heel stoer probeert hij zijn been over de bagagedrager te slingeren en op te stappen. Maar de fiets is te groot voor hem. Uiteindelijk lukt het hem met zijn been over de stang heen en kan hij net met z'n tenen bij de trappen komen. Als hij terug komt van z'n rondje gaat hij naast me staan om even te kijken hoeveel lengte we schelen. Voor mijn gevoel niet veel, maar blijkbaar toch wel. Na een heerlijk ontbijt verlaat ik deze lieve mensen. Ik krijg nog het nummer van Vuong, de gast, voor als er iets gebeurd onderweg. Zodra ik weg fiets weet ik dat ik direct het zwaarste stuk van de route te pakken heb. Ik moet direct vanuit de homestay een flink stuk bergop op de pedalen. Ik kom steeds meer in de wolken en ik heb een prachtig uitzicht, ondanks dat ik mijn bril mis. Bergop fietsen is zwaar maar gaat me zoveel beter af dan eerder deze week. Dan berijk ik het plateau, een prachtig uitzicht over het bos en ik zie een deel van de weg die ik omhoog geklommen ben onder me. Deze beklimming had ik mogelijk gisteren nog moeten maken na die 104km die ik er al op had zitten, dat was wel pittig geweest maar niet onmogelijk. Na de grote beklimming vind ik dat ik als snel een stop verdiend heb. Aan de andere kant van het dal is het namelijk een stuk meer bevolkt en dus ook meer gewone restaurantjes. Ik drink een heerlijk verkoelende ice tea want ik heb het zowaar weer heet. Er is tot nu toe nog geen druppel gevallen vandaag, wat een wonder! Al oogt de lucht zo dat ik nog wel een buitje over me heen ga krijgen. Ik ben nog geen 10 meter onderweg en het barst los, dat heb ik op me afgeroepen door dit te denken. Ik schuil iets verderop bij een paar vrouwen die aan het borduren zijn, ze maken lappen voor traditionele kleding. Wat een werk is het, heel indrukwekkend. Met mijn gebrekkig Vietnamees kan ik ze toch nog aan het lachen maken als ik zeg: thit chuo (hond) en al het water van me afschud als een hond. Als ik ze vertel waar ik vandaag kom gefietst, slaken ze allemaal kreten van 'oooo' en 'aaaah', en maken gebaren de lucht in vanwege de hoogte. Zelfs zij vinden het blijkbaar hoog. Dit zijn dan de gesprekken die ik heb op een dag, niet heel diepgaand. Met een glimlach op m'n gezicht verlaat ik de dames, kleine dingen brengen geluk zeggen ze ook wel. Het miezert nog wat, ongelooflijk maar waar daarna stopt het en ik zie de zon weer voor het eerst sinds dagen! Daarna nog een paar pittige heuveltjes en dan fiets ik door een ontzettend mooi bos. De bomen zijn heel hoog en dun, het is compleet anders van de omgeving waar ik tot nu toe doorheen fietste. Dat was wat lagere hele dichte begroeiing, heel jungle achtig en ook zeker heel mooi. Dan ga ik ergens lunchen. Een man langs de weg wilt me helpen een restaurant te vinden. Het blijkt dat hij Engels leraar is, hij geeft op de zondag (de enige vrije dag van schoolkinderen) Engelse les. Zijn Engels is overigens zeer matig. Hij vraagt aan me of ik over 2 uur met hem naar zijn les wil om Engels te praten met de kinderen. Leuk idee, maar ik moet nog best een stuk en wil redelijk optijd in Con Cuong zijn voor de dagelijkse dingen (douchen, kleding wassen en laten drogen, fiets wassen etc.). Dus maken we video's samen over verschillende thema's om aan de kinderen te laten zien, zo kan het dus ook! Onderweg als ik net boven op een berg ben, staan er een jongen en een meisje op me te wachten. Voor ik het weet heeft het meisje haar pet op mijn hoofd gezet en wil de jongen foto's maken. Terwijl ik daar met mijn bezwete lijf sta, willen ze alweer wegrijden, maar ze vergeten de pet. Ik wil de pet terug geven aan ze, maar ze gebaren dat ik hem moet houden. Echt super lief, het komt ook best gelegen want de zon brandt en mijn zonnebrikklepje kan ik nu niet meer op mijn verloren bril zetten. Met een semi koel hoofd fiets ik door en kom redelijk optijd aan in Con Cuong. Als ik arriveer komt er net na mij een andere toerist op de motor aanrijden, een jongen uit Polen. We spreken af om even een biertje te drinken en ik vertel hem hoe fijn het is om iemand tegen te komen waarmee je 'normaal' Engels kan praten. Samen laten we Jan schoonmaken bij een speciale car wash. Echt fantastisch, Jan is nog nooit zo schoon geweest! Heel leuk ook om even ervaringen uit te wisselen, over de natuur, het Vietnamese volk en hun leefomstandigheden en gebruiken. Morgen gaat hij naar waar ik vandaag vandaag kwam om de grens naar Laos over te steken. Na even gebeld te hebben met mijn jarige moeder gaan ik met de Poolse jongen in een lokaal tentje eten. Onderweg drinken we zijn eigen gebrouwen kersen vodka (typisch dat een Pool dit mee neemt), het smaakt erg goed! Op naar bed want de afgelopen twee dagen in de bergen hakken erin.

Totaal aantal kilometers: 638km