Dag 27: Cat Tien national park - Long Khánh 81km

2... Slecht geslapen en om 5.00 gaat de locale omroep met de luidsprekers alweer aan. Jammer want het wakker worden van alle vogel geluiden was veel beter. Mijn maag voelt iets beter, maar is nog niet je van het. Het duurt meer dan 30 minuten voordat ik mijn ontbijt heb opgegeten. Het eerste stuk het nationaal park uit is prachtig. We rijden stukjes langs de rivier waaraan we geslapen hebben en langs rijstvelden. De sprieten staan nu veel hoger en zijn super groen, bijna klaar om geoogst te worden. Terwijl aan het begin van mijn reis de rijst net gezaaid was op de meeste plekken. Uiteindelijk komen we op de grote weg uit waar we een stukje over moeten rijden. Merel wordt gek, en ik was het al, van al het getoeter en het debiele verkeer. Die fase heb ik al een paar keer doorgemaakt. Het verkeer, en dan met name de vrachtwagens en bussen, gaan heel hard, toeteren met name zo hard en halen op de gekste momenten in. Zoals bergop in een bocht, en dat op een enkelbaansweg met een snelheid waar je u tegen zegt, echt te gek voor woorden. We rijden tot aan een floating village, mooi om te zien hoe alle huisjes drijven op het water, maar ze drijven jammer genoeg in een plastic soep. Hierna slaan we af van de grote weg en komen aan in mango-land. Echt overal groeien mango's. We kopen bij een vrouwtje mango's voor onderweg, ze laat ons voorproeven en ze smaken fantastisch. Iets verder houden we een drink stop. Merel neemt een heerlijk glas verse jus d'orange, de smaak is zo goed, niet te vergelijken met jus uit Europa. Ik neem een ice tea en krijg echt een halve liter, goed ingeschat van ze dat ik wel wat vocht kan gebruiken. Ook geven ze een mango van hun eigen land. De mango is heel hard en zurig, hij lijkt wel niet rijp, en je moet hem dippen in en zout/pittig mengsel. Heel anders dan de mango die wij gewend zijn om te eten. Merel geniet er lekker van, ik hou even rekening met mijn buik en laat het links liggen. We worden ook nog uitgenodigd om mee te lunchen, super lief maar we slaan het over. De laatste kilometers gaan valsplat omhoog, en het is bijzonder heet vandaag. We zingen vanalles en lachen om de Vietnamesen. We komen aan in het stadje waar we willen overnachten, en er zijn opvallend veel christelijke kerken hier. Heel groots en rijk zien ze er uit, een ontzettend contrast met de Vietnamese huisjes ernaast. We komen aan bij ons hotel en ik heb contact met het thuisfront. Het thuisfront, ofwel Clo, zet een punt achter ons samenzijn. Ongelooflijk wat en nu aan emoties, (on)begrip en nog meer verdriet door me heen gaat. Ik ga er hier niet teveel over in, maar dat geeft een idee ik wat voor rollercoaster ik me tijdens deze reis bevind. Gelukkig ben ik niet alleen hier en kan ik het met Merel delen. We gaan op pad om wat te eten. Eerst wil ik nog oordopjes kopen om 's nachts wat makkelijker te kunnen slapen vanwege alle geluiden hier. We komen bij een apotheek, want een etos hebben ze hier niet. Ik vertaal met Google translate 'oordopjes' naar het Vietnamees. Als antwoord zegt ze 'What is wrong with you?'. Merel en ik schieten in de lach. Nou ik heb misschien huilogen maar zo erg zie ik er hopelijk ook weer niet uit. Nogmaals met meer woorden geprobeerd uit te leggen wat we precies zoeken. Haar antwoord is nee en ze weet ook niet waar we het kunnen krijgen. Zo gaat het bij de volgende schoonheidszaakjes en apothekers precies hetzelfde. Vrij typisch, ze zeggen liever nee dan je te helpen. Ook natuurlijk door hun gebrekkige Engels. Na de niet geslaagde zoektocht gaan we wat eten bij het drukste tentje wat we kunnen vinden. Een nieuwe variatie noodle soep, bun rieu. Het smaakt goed, maar valt toch nog zwaar op de maag voor mij. Toch nog rustig aan doen met eten de komende dagen. Ik stort in aan het einde van de dag, ik eet niet meer goed wat ik wel en niet moet denken. In ieder geval is morgen mijn laatste fietsdag. Heel gek om daar op deze manier aan te moeten beginnen. Voor je gevoel denk je dat er toch iemand heel dicht bij met je meeleeft en dat je ondanks de afstand het een beetje samen meemaakt. Nu is dat niet meer zo, maar gelukkig voel ik dat heel veel lieve mensen met me meeleven. 

Totaal aantal kilometers: 2201km