Dag 21: Tuy Hoa - Van Gia 73km

We worden wakker van het vogel getsjielp. Allebei hebben we slecht geslapen vannacht. Vietnamese mensen houden van een hard bed. Mijn ledematen waren continue aan het slapen omdat er altijd wel ergens een zenuw op zo'n hard bed afkneld. Verder was het ook een groot muggenhol, dus weer eens lekker lek gestoken. Vandaag wordt een redelijk relaxt dagje, geen grote weg, lekker langs zee met wel wat hoogte meters. Het is iets minder snik heet dan gisteren. Al vrij snel begint het te regenen, we rijden in niemandsland dus kunnen geen schuilplek vinden. Als we al lekker doorweekt zijn rijden we een dorpje in en houden we een koffie pauze. Alle mannen in het café zijn spelletjes aan het spelen, zoals je veel ziet hier in alles cafés. Zijn ze werkeloos, huisman of hebben ze pauze? Ik heb werkelijk geen idee. Maar het is een feit dat vooral de mannen in de cafés zijn. We rijden een natuurgebied in langs zee. Het is echt prachtig. Het begint heel rotsachtig, we voelen ons heel klein naast die enorme rotspartijen. Daarna wordt het jungle achtiger en nemen we afscheid van de zee. Maar niet voor lang, want we gaan een super groene pas over en aan de andere kant hebben we opeens uitzicht over een super mooie baai met echt honderden vissersbootjes. We kijken onze ogen uit. Wat een beloning na de klim. Na enorm genoten te hebben van het mooie uitzicht beginnen we aan de volgende klim. En wonder boven wonder, we zien een andere fietser met bepakking de berg op lopen. Het is een meisje, Emme, van 20 jaar uit Amerika en ze komt de berg niet op. Ze is erg verrast om ons te zien en is blij even niet alleen te zijn. Merel trekt haar de berg op terwijl ik omhoog trappel, gelukkig kost het mij niet zoveel moeite als dat het haar kost. Het stuk erna rijden we met zijn drieën. Ik moet m'n tempo behoorlijk naar beneden gooien maar heb het er graag voor over dat we haar kunnen vergezellen. Voor Merel zelfs nog vervelender om zo vooruit te moeten kruipen. Emme verteld dat ze veel 'pech' onderweg heeft gehad. Ze is een paar keer gevallen, spaken van haar fiets zijn gebroken etc. Met name fysiek en qua materiaal, ondanks goede nieuwe fiets, valt het haar tegen. Hele andere ervaring dan ik heb gehad. Aangekomen bij ons hotel nemen afscheid van Emme, ze fietst door richting de volgende grote stad om naar een goede fietsmaker te gaan voordat ze de bergen in gaat. Merel blijft even rusten in het hotel, de combinatie zon en airco was toch iets teveel voor haar en heeft even rust nodig. Ik ga met Jan de stad in om hem te laten poetsen, moet nog best wat kilometers maken maar kan met een blinkende Jan terug fietsen. Onderweg haal ik een heerlijke avocado smoothie, want we hebben nog niet geluncht. Ik neem hem mee om Merel te verrassen, want overal waar we komen en het staat op de kaart, blijken ze het toch niet te hebben. Deze keer is het dus wel raak. Nadat we even ontspannend hebben gaan we op pad voor avondeten. Gezien dit onze laatste dag aan zee is willen we nog heel graag schaaldieren eten. We komen bij een heel groot restaurant waar niemand zit. We schuiven toch maar aan. Na een 20 pagina lange menukaart, waar ook schildpadden, slangen en katten op het menu staan, doorgespit en vertaald te hebben kunnen we eindelijk bestellen. We krijgen inktvis en schelpdieren, en het smaakt fantastisch! Langzaam loopt ook het restaurant vol. In dit dorp eten ze blijkbaar weer later. Helemaal voldaan gaan we terug naar ons hotel. Morgen gaan we weer landinwaarts en vandaag was ons laatste dagje zee. Het is nog maar zeven dagen fietsen en dan zijn we in Ho Chi Minh, en ik heb er nu precies drie weken fietsen opzitten. Wat vliegt de tijd zeg!

Totaal aantal kilometers: 1742km