Dag 22: Van Gia - Khanh Vinh 81km

De lucht is heel erg donker, maar het is wel nog droog. Merel voelt zich niet lekker, dus we doen maar rustig aan vandaag. Eerst geld pinnen en een ontbijtje scoren. We eten echt de lekkerste banh mi ooit. Het vrouwtje die ze maakt warmt de broodjes nog even op onder haar werkbank op hete kolen en ze bakt ernaast een vers eitje voor erop. Goede start van de dag zo. We halen nog even paracetamol voor Merel en ik vraag naar 'iets voor de keel'. Ze rijken me een paar verschillende antibiotica aan. Nee dat gedoe ik niet, gelukkig weet ik wat de geneesmiddelen betekenen anders sta je voor je het weet met een antibiotica kuur op straat. Dus ik maak bewegingen met mijn mond alsof ik op een keelsnoepje zuig. Dan snapt ze het en we krijgen keelsnoepjes toegestopt. Nu kunnen we echt op pad. Al vrij snel begint het te regenen, dus we houden een koffie pauze. Als het droog is gaan we weer verder, en zelfs de zon breekt door. We fietsen nog een paar kilometers over de grote weg (de highway van Hanoi naar Ho Chi Minh) waarna we hem voorgoed verlaten. Eindelijk geen toeterende bussen en vrachtwagens meer. We fietsen door de velden en langzaam komen we steeds meer in de bergen. Met dat we de grote weg verlaten hebben, zijn de wegen ook veel slechter. Mijn handen, en soms ook voeten, gaan snel slapen van het getril en gehobbel. Maar ik heb het er voor over want deze omgeving is zoveel mooier. We fietsen door hele kleine dorpjes, ze zien er heel erg armoedig uit. Maar alle mensen lijken vrolijk, ze zwaaien vrolijk of roepen ons gedag. Ze kijken allemaal alsof ze echt nog nooit een buitenlander hebben gezien, misschien is dat ook wel zo. Wederom wordt de lucht erg donker en we stoppen voor een koffie pauze, precies op tijd want het begint weer te regenen. Het wordt nog een sport om precies te stoppen wanneer het begint met regenen, en dat bevalt wel. We rijden verder door de afgelegen gebieden en de toilet stopjes die we hier houden zijn een stuk fijner dan die bij de cafés waar het vaak echt te smerig voor woorden is. We stoppen in een dorpje om te overnachten, op de kaart staat dat er zou een hotel moeten zijn. We hopen het heel erg, want de eerstvolgende in onze richting is pas over 60km, met zoveel hoogtemeters dat we het nooit gaan redden. Uiteindelijk vinden we het hotel, jammergenoeg niet in de staat waarin we het hadden gehoopt. De eerste kamer die we kregen had geen wasbak en douche, alleen een kraantje. De volgende kamer heeft gelukkig wel een douche. Maar waar we op slapen, is een betonnen verhoging met een dikke mat erop, er is geen raam en het is maar de vraag of de lakens gewassen zijn. We moeten het er maar mee doen want er is niks anders in de omgeving. Ik ga alleen op pad om wat te eten, Merel gaat een dutje doen. Gelukkig is er een restaurantje om de hoek waar ik wat rijst kan krijgen. De vrouw zegt als ik afreken: "Happy you eat at my place.'' Heel lief zijn de meeste mensen hier toch. Ik haal nog wat fruit voor Merel om aan te sterken en ga lekker een boekje lezen  buiten op de bank. Ik merk meteen dat we meer het binnenland ingaan want ik word van alle kanten aangevallen door de muggen. Na even wat gelezen te hebben trek ik Merel uit bed om toch even wat te gaan eten. We gaan weer terug naar het plekje waar ik vanmiddag heb gegeten, de vrouw is blij om ons te zien. Haar man maakt een noodle soepje met ei en groenten uit de tuin voor ons klaar, simpel maar het smaakt top. Op onze houten plank kijken we nog een filmpje en gaan vroeg naar bed. Hopelijk is Merel morgen beter en hebben we genoeg kracht voor de grootste beklimming van deze tocht. Wordt vervolgd...

Totaal aantal kilometers: 1823km