Dag 23: Khanh Vinh - Da Chais 61km

Wat een nare plek om te slapen was dit zeg, niet alleen was het heel smerig maar gisterenavond kwamen er nog twee kerels 'perongeluk' onze kamer binnen. Daarna konden we genieten van hun gerochel en wc bezoekjes, het leek wel alsof ze naast letterlijk naast ons stonden. We staan snel op in de ochtend om deze plek zo snel mogelijk te verlaten. Voordat we aan de klim beginnen, eten we een broodje met een koffietje erbij. En daar gaan we dan, op naar de top. De eerste 15km is het nog redelijk vlak, maar daarna beginnen de eerste hoogtemeters. 35 kilometer omhoog, tot ongeveer 1800meter hoogte. Het uitzicht is fantastisch en overal langs de route zijn watervallen. Langzaam komen we in de wolken, dat betekend ook dat we behoorlijk nat worden van alle kleine regendruppels die de wolken bevatten. De mistigheid wordt op een gegeven moment zo erg dat we nog geen 2 meter vooruit kunnen kijken. Als ik mijn lampjes bevestig op m'n fiets, kom ik erachter dat ze allebei zijn leeggelopen. Heel gevaarlijk dit maar er is geen andere optie dan zonder licht door te fietsen. Het weer wordt steeds guurder en er komen ook flinke windvlagen aan te pas. Alle haartjes op mijn lijf staan overeind en lijken wel bevroren, het voelt ook als vrieskou aan. De hoogtemeters houden me gelukkig van binnen wel warm. Merel heeft te weinig aan voor dit weer en heeft het zo koud ze blauwe lippen heeft. Ik zie haar soms kilometers niet omdat ze een beschut plekje probeert op te zoeken tegen de kou. Gestaag klim ik omhoog, mijn benen blijven doortrappen. Jan heeft er wel meer moeite mee. Zijn eerste gebrek deze vakantie. Ik kan niet goed meer omhoog schakelen, ik moet twee omhoog schakelen en dan een omlaag om uiteindelijk ene omhoog te kunnen schakelen. Niet handig, zeker niet als ik stijl omhoog ga. Zorgen voor later, want stoppen is geen optie nu dan verga ik van de kou. Bovenop de pas vier ik alleen dat ik de top bereikt heb, Merel is denk ik al verder naar beneden om uit deze extreme mistbank te komen. Dan een stukje naar beneden en dan komen we op een soort plateau. De mist is minder en er is een plekje waar we koffie kunnen drinken, helaas oploskoffie (terwijl ze hier zo'n fantastische koffie hebben, zeker in deze regio). Maar het is in ieder geval warm. Vrij snel daarna komen we aan bij Chappi (betekenis uw Vietnamees is hippy) resort. We krijgen een letterlijk een warm welkom. Er wordt in een kruiwagen een houtvuur voor ons aangestoken en we krijgen koffie van hun eigen plantage. We rillen van de kou en staan dicht bij het vuur. Merel gaat vast voor een bad (super luxe) naar onze bungalow die we gehuurd hebben terwijl ik nog even opwarm aan het vuurtje. Opeens vindt zich een grappig tafereel plaats. Er komt een groep Koreanen aan die waarschijnlijk voor een rondleiding op de plantage komen. Opeens wordt er op het vuur een pan gezet om koffiebonen te roosteren gaat een van de jongens van het resort erin zitten roeren, alsof het proces zo hoort te gaan. Ze krijgen allemaal koffie en thee. Ik sta er een beetje bij als meubilair, dus ga ook maar richting ons hutje. Als ik aankom bij de 'bungalow', ik had hem namelijk nog niet gezien, ligt Merel in bed onder een dikke deken. Niet helemaal wat we er ons van voorgesteld hadden. Het is wel een super mooi houten hutje midden op de plantage, maar heeft ontzettend veel kieren en gaten. De wind blaast er dwars doorheen, ijskoud dus. Ik spring snel in bad, maar het warme water uit de boiler is net genoeg om tot aan je enkels het bad te vullen. Rillend kom ik onder de douche vandaan. Dat het hier zo koud kan zijn, onvoorstelbaar. Ik kruip naast Merel in bed en we lachen om deze volgende rare situatie waarin we zijn beland. We horen meerdere geluiden vanuit ons hutje: het vervelenste geluid is de wind die door ons hutje blaast, maar we horen een haan die kraait en een zoemend geluid (Drone? Grasmaaier? Motor race? Mega insect?). Van de kou moet ik plassen, maar wil liever niet het bed verlaten. Ik verzamel mijn moed en ga naar de toilet en trek alle kleren aan die ik bij me heb. Ik zie er echt niet uit: sokken in sandalen, lange jurk over mijn lange wijde broek, met drie hemdjes erover een blouse en mijn regenjas. Ik ga naar buiten want ik rammel van de honger. De jongen van het resort is zo lief om met me mee te lopen naar de minishop iets verderop. Ik koop vanalles lekkers en ga samen met Merel voor het haardvuur zitten. Dan worden en spiezen met varkensvlees boven de kolen gehangen en wordt het avondeten opgediend. Echt fantastisch lekker gegeten, na zo'n barre tocht smaakt alles wel, maar dit was echt heerlijk en we krijgen nog ginseng rijstwijn erbij. Na het diner voelen we ons helemaal rozig en iets meer opgewarmd. We haasten ons naar ons hutje om de warmte niet te verliezen en met al onze kleding aan springen we ons bed in. Morgen gaan we naar een grotere stad in de buurt en houden daar waarschijnlijk een rustdag om even al onze kleding te kunnen wassen, want we hebben niks meer over wat droog of schoon is. Maar nu eerst een welverdiende winderige nachtrust. 

Totaal aantal kilometers: 1884km